{"id":2466,"date":"2020-05-25T18:54:04","date_gmt":"2020-05-25T16:54:04","guid":{"rendered":"https:\/\/actunited.be\/blog\/2461\/"},"modified":"2020-05-25T19:10:09","modified_gmt":"2020-05-25T17:10:09","slug":"zetjijookhettandradinactie","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/actunited.be\/en\/zetjijookhettandradinactie\/","title":{"rendered":"ZET JIJ OOK HET TANDRAD IN ACTIE?"},"content":{"rendered":"

ZET JIJ OOK HET TANDRAD IN ACTIE?<\/h1>\n

\"\"<\/p>\n

Een tandrad is een oud middel om beweging over te brengen.<\/h3>\n

Voor artsen is een \u201ctandradfenomeen\u201d of \u201ctandradverschijnsel\u201d een symptoom \u00e9n een gevoel. Het betreft het gevoel van een hortende, stotende weerstand wanneer een gewricht van een pati\u00ebnt met verhoogde spierweerstand wordt bewogen door de arts. Een dergelijke verhoogde spierweerstand komt onder meer voor bij de ziekte van Parkinson.<\/p>\n

Een tandrad maakt bewegingen voelbaar \u00e9n concreet<\/h3>\n

Bewegingen kunnen vlot en soepel verlopen of hortend en stotend. Uit feedback op onze workshops blijkt dat deelnemers getroffen zijn door het voelbaar vlot concreet maken van hun idee\u00ebn, en dat ze die in een vloeiende beweging kunnen omzetten in een haalbaar actieplan. Dat is een inherente eigenschap van onze ACTUNITED METHODOLOGIE<\/p>\n

Onze werkmethode richt zich inderdaad naar het \u2018Zijn van het Zijnde\u2019.<\/h3>\n

Daaruit wordt alles bepaald. Het begrip \u2018Zijn van het Zijnde\u2019 werd voor het eerst door Martin Heidegger beschreven. Wie is Heidegger? Heidegger is een filosoof van extremen, hij combineert vuur en ijs: afstandelijke neutraliteit gaat gepaard met existenti\u00eble bevlogenheid, abstracte begrippelijkheid met emotionele geladenheid. Kenmerkend voor Heidegger is dat hij zowel van zichzelf als van zijn toehoorders en lezers een grote betrokkenheid vergt. In plaats van louter te denken over iets, moet denken een \u2018mee-voltrekken\u2019 zijn: het moet zich inlaten met onderwerpen. Dat betekent in concreto dat Heidegger in zijn analyses van het menselijk bestaan bijvoorbeeld, uitgaat van de directe, alledaagse ervaring waar men normaal gesproken nooit bij stilstaat. Het effect van een dergelijk denken is dat het de ogen kan openen voor iets waarmee we weliswaar al vertrouwd mee waren maar wat we nooit echt gezien hebben. Daarom kan het ook aanzetten tot het stellen van werkelijke vragen, vragen die niet alleen voortkomen uit de eigen ervaring maar die ook het eigen bestaan in geding brengen. Een dergelijk denken kan ‘eigenlijk’ genoemd worden, zowel in existenti\u00eble zin omdat het echt of authentiek is, als in fenomenologische zin omdat het dichtbij de zaak zelf komt. In zijn analyse van het menselijk bestaan – die hij in \u2018Sein und Zeit\u2019 uiteindelijk publiceert-, kwalificeert Heidegger het alledaagse bestaan als (deels) oneigenlijk, omdat wij onszelf \u2018verliezen\u2019 in onze dagelijkse zorgen en beslommeringen. In plaats van zelf te leven, laten we ons leven via de dingen die beslag op ons leggen en via verhalen van anderen die ons vertellen wat belangrijk is. Alledaags zelfverlies kan, zo zegt Heidegger, doorbroken worden door momenten van eigenlijkheid, momenten waarin we onszelf confronteren met de eigen, nog onontgonnen mogelijkheden. Dit vergt moed, vooral de moed tot angst. Waarom? Omdat de uiterste eigen mogelijkheid die we onder ogen moeten zien die van het niet-zijn, de eigen dood, is. In \u201cDe Standaard der Letteren\u201d verscheen recent \u201cHet Einde van het Einde\u201d waarmee verwezen werd naar het einde van een rubriek die drie jaar lang vast onderdeel geworden was van de wekelijkse katern en die niet-zijn, doodgaan, verlies en rouw literair benaderde. In de confrontatie met de eigen dood verschijnen als het ware de \u201ccontouren van het eigen bestaan\u201d: we realiseren ons dat we, ongevraagd geworpen in het bestaan, te bestaan hebben. Vandaar dat de mens de vraag stelt naar de zin van zijn bestaan en naar de zin van het zijn.<\/p>\n

Coronatijden als momentum<\/h3>\n

Zowel Plato als Heidegger hebben onze gewone leefwijze meermaals vergeleken met de toestand van mensen die vastgeketend zitten in een donkere grot. Dagelijkse bedrijvigheid en het vele gepraat stelt in feite \u201cniets\u201d voor, want eigenlijk doen en zien we nauwelijks iets. By the way, in deze corona-crisis kunnen velen onder ons zich nestelen in een soort van grotbestaan, een wachten om bevrijd te worden. Hoewel in sommige grotten van thuiswerkenden en tijdelijk werklozen een opvallend warme sfeer van geborgenheid heerst, komen er bij velen geregeld kille, ijzige winden langs. Mogelijk gaan vragen naar het Zijn (Dasein) en het \u2018Zijn van het Zijnde\u2019 in deze uitzonderlijke omstandigheden meer aan bod komen of, net niet, mogelijk helemaal in vergetelheid geraken. Destijds hield Heidegger in \u2018de nachten van zijnsvergetenheid\u2019, zoals hij ze noemde, het vlammetje van het Zijn (Dasein) brandend door zo bewust mogelijk om te gaan met de dingen.<\/p>\n

Bewustzijn dat het anders kan<\/h3>\n

Vragen over het \u2018Zijn\u2019 en het \u2018Zijn van het zijnde\u2019 stellen zich uiteraard ook met betrekking tot onze productie- en consumptiepatronen. Recent onderzoek toont aan dat er verschillend gereageerd wordt op de corona-crisis. Terwijl de ene denkt dat het absoluut zo niet verder kon en dat er kost-wat-kost verandering moest komen, zal de andere bang worden en vasthouden aan de wereld die hij altijd gekend heeft: Ook in 2020 – voor, tijdens en na de corona-crisis – zijn er grotbewoners die de veiligheid van het bestaande niet uit handen geven. Ook dat moeten we begrijpen, een crisis kan nochtans de ogen openen voor iets waarmee we weliswaar al vertrouwd waren maar wat we nooit echt gezien hebben. Wat vaker de fiets nemen in plaats van de auto, dat is eigenlijk best plezant. Thuiswerken heeft ook voordelen. Ook af en toe thuisblijven in plaats van verre reizen te maken: waarom niet? Of bij de lokale boer groenten, verse eieren en melk kopen bijvoorbeeld, dat blijkt lekkerder en soms zelfs goedkoper.<\/p>\n

Over reizen gesproken<\/h3>\n

Al in 2018 keerde Ilja Leonard Pfeijffer zich fors tegen over-reizen (zeer vaak reizen) met de publicatie van zijn boek \u201cGrand Hotel Europa\u201d. Ecotoerisme begint bij het beslisslingsproces al dan niet een uitstap of reis te maken, tot de keuze van bestemming, de manier van reizen, de bepaling van de formule, en finaal de \u2018voetafdruk\u2019 van de reis. Bepaalde vormen van ecotoerisme beperken zich ertoe, en dat is op zich al zeer positief, om hun impact op het milieu te vermijden of te verminderen, maar een \u201cparadigma-shift\u201d in toerisme houdt meer in en kan bijvoorbeeld zowel gast als gastheer ertoe aanzetten actief bij te dragen tot het behoud van natuurlijk erfgoed inclusief een verdere uitbouw van biodiversiteit. Waar zit de voornaamste nieuwigheid? Wellicht niet zozeer in de visie op mens en natuur op zich, maar wel in de manier waarop ermee omgegaan wordt, met andere woorden in de gezamenlijke toepassing ervan door alle betrokken partijen. De ogen van alle betrokken partijen kunnen open gaan. Zo komen we tot iets wat we nooit eerder gezien hebben: in mei 2020 gaan meer dan veertig Belgische organisaties – waaronder natuurparken, milieuverenigingen, musea, overheden en universiteiten – samen in zee voor een gezamenlijke campagne rond biodiversiteit. Ze willen allemaal duurzaamheid bevorderen en samen duurzame productie- en consumptiepatronen stimuleren. Initiatieven op Europees niveau? Sinds kort ambieert de Europese Commissie \u2018nulvervuiling\u2019. Dit betekent onder meer de helft minder pesticidengebruik. Daarnaast wil ze lucht-, bodem- en waterverontreiniging aanpakken. Met deze ambitie bereidt de commissie de weg voor een landbouw die de biodiversiteit minder schaadt en duurzamer is. Sommigen zeggen \u201cEindelijk!\u201d, anderen \u201cOh, neen, wat een ramp!\u201d ..<\/p>\n

Verduurzamen : tandrad komt in beweging<\/h3>\n

Hoe dan ook, Myriam Dumortier gaat nog een stap verder door asap actief op zoek te gaan naar preventieve maatregelen tegen nieuwe potenti\u00eble virale pandemie\u00ebn. Wat blijkt? \u201cWe moeten onze relatie met de natuur herzien\u201d zegt de professor en lid van de Oikos-denktank onomwonden. Naast biodiversiteit betrekt ze voeding in haar toekomstvisie, het Amazone-woud in Brazili\u00eb, handel in wilde dieren, Noord-Zuid relaties en, zoals gezegd, ze windt er geen doekjes om: In twintig minuten legt ze glashelder uit in welke mate onze relatie met de natuur op het spel staat. Op alle niveaus van de samenleving. Graag verwijzen we naar haar recente talk \u201cWe moeten onze relatie met de natuur herzien\u201d (20 min) in https:\/\/www.knack.be\/nieuws\/wetenschap\/we-moeten-onze-relatie-met-de-natuur-herzien-bekijk-de-video-van-myriam-dumortier-ugent\/video-normal-1601539.html<\/a>
\nEen vurig pleitbezorger dus van een nauwere samenwerking tussen mens en natuur en dit als preventief middel tegen toekomstige virale pandemie\u00ebn.<\/p>\n

ACTUNITED houdt de vinger aan de pols !<\/h3>\n

Recent kwam het thema \u2018verduurzamen\u2019 uitgebreid aan bod in ons artikel in de Financieel-Economische Tijd (dd. 13 mei 2020). Aan de hand van deze bijdrage over de mens-natuur relatie blijven we illustreren hoe we samen – met betrokkenen van alle partijen – kunnen inzetten op een meer duurzame wereld. Dit kunnen we doen als leiders samen met directe en indirecte teamleden en als bedrijf of organisatie samen met de interne en externe stakeholdergemeenschap.<\/p>\n

Zet jij ook het tandrad in beweging in jouw werksituatie?<\/h3>\n

We helpen je hierbij graag verder op maat van jouw uitdagingen en business omgeving.<\/p>\n

Het ACTUNITED team<\/p>\n

\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

ZET JIJ OOK HET TANDRAD IN ACTIE? Een tandrad is een oud middel om beweging over te brengen. Voor artsen is een \u201ctandradfenomeen\u201d of \u201ctandradverschijnsel\u201d een symptoom \u00e9n een gevoel. Het betreft het gevoel van een hortende, stotende weerstand wanneer een gewricht van een pati\u00ebnt met verhoogde spierweerstand wordt bewogen door de arts. Een dergelijke […]<\/p>\n","protected":false},"author":2,"featured_media":306,"comment_status":"open","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":[],"categories":[10],"tags":[],"acf":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/2466"}],"collection":[{"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/users\/2"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=2466"}],"version-history":[{"count":2,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/2466\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":2472,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/2466\/revisions\/2472"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/media\/306"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=2466"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=2466"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/actunited.be\/en\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=2466"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}