This post is also available in: Nederlands English

Intermezzo

‘In tijden van besmetting’

We zijn overgeleverd

We zijn overgeleverd aan een microscopisch kleine kracht die zo arrogant is om voor ons te beslissen. We zitten klem en zijn kwaad, alsof we vastzitten in het verkeer, maar zonder er iemand in de buurt is. We zouden uit deze onzichtbare greep willen ontsnappen en terugkeren naar de normaliteit: we vinden dat we daar recht op hebben.

Plotseling is de normaliteit het heiligste wat we hebben, we hebben haar nooit zoveel belang toegekend en als we erbij stilstaan weten we niet eens goed wat het is: het is datgene wat we terug willen hebben. Maar de normaliteit bestaat nu even niet en niemand weet voor hoelang. Het is nu de tijd van de abnormaliteit, we moeten ermee leren leven, redenen vinden om haar te omarmen, en niet alleen uit angst om te sterven. Het mag dan zo zijn dat virussen niet intelligent zijn, maar hierin zijn ze handiger dan wij: ze kunnen snel muteren, zich aanpassen. We doen er goed aan van ze te leren. We zijn er immers niet aan gewend, aan overgeleverd te zijn.

De patstelling waarin we ons bevinden zal enorme consequenties hebben – gemiste opdrachten, dichte rolluiken, stagnatie in alle sectoren – onze maatschappij kan zich alles veroorloven behalve vertragen. Paolo Giardino laat zich inspireren door volgende psalm:
Leer ons zo onze dagen tellen,
dat wijsheid ons hart vervult.

In deze dagen tellen we de besmettingen en genezingen, we tellen de doden, we vergelijken de cijfers, we bekijken de curves. Leer ons deze abnormaliteit, wellicht niet meer dan een ‘vervelend’ intermezzo, gebruiken om te bedenken wat we in normale omstandigheden niet kunnen bedenken: hoe we de draad weer kunnen oppakken en nieuwe ontwikkelingen het hoofd bieden. Op naar een ander en who-knows beter verhaal. Opdat wijsheid ons hart vervult, in tijden van besmetting.

(Naar Paolo Giordana, “In Tijden van besmetting”)